Algeng ranghugmynd

Sú ranghugmynd er algeng, að lagasetning um hækkun lágmarkslauna sé mikilvæg og þörf. 

Fyrir það fyrsta eru laun einungis verð á þjónustu vinnuafls.  Þetta verð myndast á frjálsum markaði rétt eins og öll önnur verð, með framboði og eftirspurn.  En setjum svo að ríkið festi lög um að enginn skuli hafa minna en 200 þúsund krónur í laun á viku.  Þá verða allir þeir sem hafa 200 þúsund kr. eða minna í "markaðslaun" (þau laun sem myndast á frjálsum markaði) atvinnulausir.  Þeir eru sviptir réttinum til að vinna sér inn þá upphæð sem hæfileikar og aðstæður myndu leyfa þeim að vinna sér inn og þjóðfélagið er svipt þeirri takmörkuðu þjónustu sem þeir inna af hendi.  Í stað lægra launa er komið á atvinnuleysi.

Besta leiðin til að hækka laun væri einfaldlega að auka framleiðni vinnuaflsins; því meira sem starfsmaður framleiðir þeim mun meira aukast verðmætin í samfélaginu og þeim mun meira virði er þjónusta hans neytendum og vinnuveitendum.  Og því meira virði sem hann er vinnuveitendunum þeim mun meira fær hann greitt.

Yfirleitt þegar talað er um laun er hugsunin háð tilfinningasemi og pólitískum sjónarmiðum og litið er framhjá einföldustu lögmálum.  Þetta á líka oft við þegar talað er um að ríkið geti "skapað" vinnu og prentað endalaust magn af peningum.